در این پادکست که ادامه پادکست قبلی است سعی کردم یادآوری کنم که ما چقدر میل و رغبت به زنده ماندن در وجودمان از روز اول هست و سختی هایی را که نسبت به بی‌تجربگی و بی پناهی روزهای اول زندگیمون تحمل کردیم و دوام آوردیم قابل مقایسه با مسائل امروزمان نیست. فقط تمرکز آن روزمان به طور طبیعی روی زنده ماندن بود و امروز باید تمرکزمون روی باور ارزشمندی ولیاقتمندی برای زندگی بهتر و شادتر باشد.
به امید تجربه حال بهتر
میتوانید این مطلب را به دوستان خود معرفی کنید